De reis van Fien is zeker ook onze reis geworden. De reis naar de wereld van “anders” zijn. Onze dochter gaf ons een kijkje in deze wereld op een manier zoals we het nog nooit bekeken hadden. Niet alleen een kijkje naar alle beperkingen die deze wereld met zich meedraagt maar misschien juist wel een blik op alle mogelijkheden die het leven daardoor ook kan bieden. De mega grote zorg die je leven in komt wandelen maar ook de intense momenten van geluk als je kind ineens vooruitgang boekt, al zijn die maar zo klein. En dan de momenten dat je eventjes rust ervaart en intens kan genieten van een zonnestraal of “heel simpel” een kopje thee. Ineens heeft het woord “genieten” een hele andere betekenis. Wij koesterden deze momenten enorm en nog steeds! We wilden alles leren om ons dochtertje zo veel mogelijk thuis te kunnen verzorgen. Een neussonde inbrengen, PEG-sonde vervangen, katheteriseren, schoonspoelen van haar darmpjes, het maakte ons allemaal niet uit. Dit gaf ons namelijk het enorme gevoel van vrijheid. We konden namelijk gaan en staan waar we wilden, en dat deden we dan ook. Op reis... daar hielden we van en snakten we enorm naar. Met de aangepaste caravan, volgeladen met alle medische spullen die we maar nodig konden hebben, medische verklaringen in de juiste talen, een telefoonnummer van dokter op zak en gaan. Ze hield er enormvan en wij leerden haar nog beter kennen en genoten met haar mee. Het meest wonderlijke is dat wetijdens 1 van deze reizen, afscheid moesten nemen van haar. We waren op dat moment in Frankrijk en hadden weer 2 weken volop genoten met elkaar. En toen was het moment daar... zo plots maar ook heel rustig, alsof het zo moest zijn besloot ze haar reis daar “onder de Franse sterrenhemel” voort te zetten naar een nog mooier bestaan. Nu 2 jaar later, we kunnen niet wachten om weer op pad te gaan. Om maar een glimp op te kunnen vangen van deze prachtige hemel. Daar... waar ook zij haar reis heeft voortgezet.
